Yöneticiler tanımında aslında artık mavi yaka da var. En küçük bir ekibin yönetiminden kim sorumluysa bu ve buna benzer unvanı taşır oldu. Adına ne denirse densin; müdür, yönetici, yönetmen, şef, sorumlu vs. o ekibin takip etmesi gereken iş süreçlerini çok iyi organize etmesi gerekmekte.
Ekipten beklenen çıktıların tam ve zamanında üretilmesi ve bu üretimin de ekip içerisinde bir ahenk ile meydana geliyor olması ekibin başındaki kişinin başarısıdır. Onun isteği, aynı hedefe odaklanmış bir ekiple çalışmak ve ekibinin sorumluluklarını yerine getirebildiğini görmek.
Bir yöneticinin bunu yapabilmesi için de, ekibinin yaptığı ve yapamadığı her şeyden sorumlu olduğunu benimsemesi gerekir. Ekibindeki biri yerine getirmesi gereken bir sorumluluğu yapmadığında "...Bey/Hanım bunu yapmamış" gibi bir savunması söz konusu bile olamaz. Burada kendi tecrübelerimden yola çıkarak, ekibin oluşturulmasında adayların seçim ve tercihinde son söz hakkının yöneticide bulunmasında büyük fayda olduğunu düşünüyorum.
Diğer taraftan çok nazlanan, işi savsaklayan, ekibindeki ahengi bozan bir çalışan ile kimse uğraşmak istemez. Ne çalışanlar, ne de yöneticiler bu duruma uzun süre katlanamaz. İster istemez yol ayrılıkları için de yöneticilerin bazen zor kararları almaları gerekir. Elbette bu kararı verinceye kadar da hem ekip içerisinde adaleti sağlayabilmesi için hem de yasal zorunluluklar olduğu için bir takım süreçleri takip etmesi gerekecektir.
Bazen yol ayrımına gidilecekmiş gibi gözüyle bakılan çalışanlar, aldıkları uyarı ve ikazlar sayesinde öyle bir değişime uğramaktadırlar ki ekibin parlayan yıldızı olabiliyorlar. Bu fırsatları da değerlendirebilmek için yönetici, bekle-izle yolunu takip edebilmektedir.
"Zor Kararlar" sadece ekibi oluşturmak ve elde tutmak için değil aynı zamanda projeler için de geçerli. Yönetici, bir işin kotarılabileceğine karar vermek için işin tüm yönlerini düşünürken ekibinin gücünü de kıyaslar. Başarısızlıkla sonuçlanacak bir girişim/proje tamamen buna karar veren yöneticiye mal edilecektir. Sebep mi? Projeye karar verirken, şirketinden alacağı/alamayacağı destekler, fiziki imkan ve zorluklar, koordine edilmesi gereken birimlerle olan uyum gibi bir çok etkeni hesaplayıp neticeye giden en kestirme yolun çizilmesinde son kararı vereceği için elbette.
Yazımda sıkça söz ettiğim "karar verici kişi" sorumluluğu, yöneticiyi çalışanlarına karşı yeri geldiğinde zor insan/zor yönetici maskesi taktırabiliyor. Çalışanların resmin bütününü görmek istememesi, yöneticiye karşı tavır almalarına da sebep oluyor. Aynı pencereden görebilen bir çalışan, yöneticisinin üzerindeki baskı ve stresi kavrayabileceği için gerginliğin baş gösterdiği zamanlarda daha ılımlı ve sonuç odaklı tavır sergileyebilir. Aksi için de sonuca giden yolun daha karmaşık ve sancılı olmasına sebep olur.
"Kingdom of Heaven" da Balian, Kudüs'te kalan tüm insanların hayatlarının kurtarılması için Selahattin ile bir "pazarlık" yapabilme imkanı doğmasını istedi. Bunun için de elinde ne varsa kullanması gerekiyordu. Ve elinde olanlardan biri de bir papazın yamağıydı. Papaz elindeki imkanlarından biri kısıtlandığı için durumdan hoşnut olmasa da resmin bütününde elde edilecek bir pazarlık imkanı şehirde kalan diğer insanları özgürlüklerine kavuşturabilecek ve hayatta kalmalarını sağlayabilecekti. Bu zor kararı veren ile karara muhalefet edeni yazımda ve günlük hayatımızda görebiliriz.
コメント